.jpg)
Terapia logopedyczna to długofalowy proces, w którym niezbędne jest zaangażowanie trzech stron: prowadzącej, dziecka i rodzica. Niestety jeszcze stosunkowo często obserwuje się pasywną postawę opiekunów, a to prowadzi do braku współpracy między logopedą a rodzicami.
RODZICU! ZRÓB TO DLA SWOJEGO DZIECKA!
- Zajęcia terapii logopedycznej mają jedynie sens, kiedy rodzice systematycznie wykonują z dzieckiem w domu zalecone ćwiczenia.
- Rodzicu! Jeśli nie wiesz, jak wykonywać ćwiczenia lub masz wątpliwości – pytaj.
- Jeśli masz możliwość – obserwuj przebieg terapii logopedycznej. Jeśli z różnych względów nie możesz uczestniczyć podczas zajęć – umów się na indywidualne spotkanie z logopedą, by zapytać o postępy dziecka.
- Ucz się, jak wykonywać ćwiczenia artykulacyjne i oddechowe. Słuchaj zaleceń prowadzącej.
- Nigdy nie porównuj swojego dziecka do innych. Nie mów: „A Kasia już pięknie mówi sz. A Ty nie umiesz”. To powoduje, że w dziecku wzrasta frustracja, a to z pewnością nie sprzyja powodzeniu w terapii logopedycznej.
- Buduj w dziecku poczucie własnej wartości, pokaż, że w nie wierzysz. Chwal je nawet za najmniejsze osiągnięcia. Nie koncentruj się wyłącznie na niepoprawnej wymowie.
- Nie ponaglaj swojego dziecka, kiedy chce ci coś powiedzieć, a ty się niecierpliwisz. Daj mu czas. Jeśli powie coś źle, delikatnie je popraw, prezentując prawidłową wymowę.
- Nie stosuj kar wobec swojego dziecka, kiedy popełnia błędy w wymowie. Taka postawa rodziców wzmaga lęk dziecka przed mówieniem
i zniechęca do dalszej terapii. - Nie rozmawiaj z innymi o problemach Twojego dziecka, kiedy jest ono w pobliżu. Nawet nieświadomie możesz powiedzieć, coś co zapadnie
w pamięć maluchowi na długie lata.
10. Nie etykietuj. Nie mów: „Jesteś leniem” itp. Dziecko zacznie się zachowywać zgodnie z tym, jak Ty je postrzegasz.
ĆWICZENIA LOGOPEDYCZNE W DOMU – OKAZJA DO ZABAWY
Nieprawdą jest, że zalecone przez logopedę ćwiczenia stają się dla rodziców dodatkowym obowiązkiem. Powinny być postrzegane jako okazja do wspólnej zabawy. To buduje więź między rodzicem a dzieckiem, a ćwiczenia przestają być uciążliwe.
Wykonywanie ćwiczeń na „sucho” to znaczy: „Powtórz szafa. Nie safa tylko szafa. Powtórz szalik” mogą skutecznie zniechęcić do pracy zarówno rodzica, jak
i dziecko. Dlatego dobrym pomysłem jest wymyślenie jakiejś zabawy, która zaangażuje obie strony.
PROPOZYCJE ZABAW:
- gra planszowa – dziecko/rodzic stając na odpowiednim polu losuje
z woreczka obrazek i musi go nazwać; - kolorowe kubeczki/kartoniki – dziecko wyrzuca kostką (kolorowa kostka) jakiś kolor i odszukuje go wśród rozłożonych kubeczków/kartoników, odkrywa go i nazywa obrazek;
- memory – rodzic przed zabawą może przygotować samodzielnie memory. Jeśli dziecko ma trudności w wymowie np. głoski [sz], to można wyciąć obrazki z tą właśnie głoską (po dwie sztuki) i rozłożyć je przed dzieckiem. Zadaniem dziecka jest odnaleźć parę.
- zagadki – rodzic opowiada o danym przedmiocie, a dziecko wśród rozłożonych obrazków, wskazuje na odpowiedni rysunek.
- kostka – tyle ile oczek wyrzuci gracz, tyle razy musi powtórzyć dany wyraz.
- odszukiwanie w najbliższym otoczeniu przedmiotów z głoską np. [sz].
Podczas zabaw ważne jest, aby dziecko nie czuło, że odrabia pracę domową. Dlatego rodzic powinien zapewnić miłą i przyjazną atmosferę. Opiekunowie, tak samo jak maluchy muszą aktywnie uczestniczyć w zabawie. Oznacza to, że rodzic także losuje obrazki z woreczków, powtarza wyrazy, nazywa rysunki.